Er straalt een licht van je uit, ook al kan of wil je daar niets van merken. Als ik toevallig, zelfs onopgemerkt, in je ogen kijk, dan ervaar ik een rijkdom, een eeuwige vraag om geluk, om erbij te zijn, om één te zijn. Je ogen nemen waar, maar dit werkt in twee richtingen, ze laten ook je binnenkant zien, en dat is raar. Je lichaam is geen eigen ding, je neemt ermee waar, maar het zet je ook in je blootje. Het licht of de ziel in je, laat zich bemerken. Stel je de wereld voor met alleen jij, dan heeft de wereld geen nut, dan ben je ook nooit zeker dat je er bent. Je hebt mij nodig om je zijn te bevestigen, net als ik jou nodig heb. Het licht smeekt om licht, ik smeek om jou, om samen met jouw het licht te kunnen zien. Ik weet het, licht is een icoon voor weten, beseffen, delen, maar licht plus licht is licht, duisternis verdubbelen of halveren blijft duisternis. En ik word bang in de duisternis omdat ik dan geen toekomst zie, enkel een duister verleden. Laat je lichtje stralen, laat je kind-zijn zien, ooit ontmoeten wij elkaar, en we zullen het licht zien !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten